Beretta jest najstarszym, aktywnym producentem broni na świecie.Początki firmy sięgają XVI wieku. Val Trompia, dolina rzeki w północnych Włoszech w prowincji Brescia, Lombardia. Od czasów Cesarstwa Rzymskiego była wydobywana tam ruda żelaza . W średniowieczu Val Trompia słynęła już z hut żelaza zaś po renesansie prowincja stała się ośrodkiem produkcji broni. W połowie XVI wieku Val Trompia posiadało czterdzieści hut żelaza, zaopatrywanych przez pięćdziesiąt kopalń i osiem hut. Miejsce narodzin Beretty znajduje się w wiosce Gardone położonej nad brzegiem rzeki Mella, w środku Val Trompii (tj. między doliną górną a doliną dolną).
Beretta funkcjonowała od około 1500 roku, chociaż pierwszą udokumentowaną transakcją jest kontrakt z dnia 3 października 1526 roku na 185 arkebuzów, za który Republika Wenecka miała zapłacić 296 dukatów. Oryginalny dokument księgowy dotyczący zamówienia jest obecnie przechowywany w Archivio di Stato di Venezia w Wenecji. Pod koniec XVII wieku Beretta stała się drugim co do wielkości producentem luf do broni w Gardone.
W ramach systemu cechowego wiedza o wytwarzaniu luf, przekazana Jacopo (1520/25 – …) od jego ojca Bartolomeo (1490 – 1565/68), została następnie przekazana jego własnemu synowi Giovannino (na stanowisku 1550 – 1577), a także jego wnukowi Giovanowi Antonio (1577 – 1649) i tak dalej, aż gildie zostały zniesione przez Napoleona po podboju Republiki Weneckiej w 1797 roku.
Beretta jest własnością tej samej rodziny od prawie pięciuset lat i jest członkiem-założycielem Les Henokiens, stowarzyszenia ponad dwustuletnich firm rodzinnych.

W 1918 roku Beretta Model 1918, jeden z pierwszych pistoletów maszynowych na świecie, został wprowadzony na rynek przez armię włoską. Beretta produkowała karabiny i pistolety dla włoskiego wojska aż do rozejmu między Włochami a siłami alianckimi w 1943 roku podczas II wojny światowej. Z kontrolą Wehrmachtu w północnych Włoszech, Niemcy zdobyli Berettę i kontynuowali produkcję broni aż do kapitulacji Niemiec we Włoszech w 1945 roku. W tym czasie jakość zewnętrznego wykończenia broni uległa pogorszeniu, ale ich działanie pozostało doskonałe. Ostatnia dostawa karabinów typu I opuściła Wenecję do Japonii na U-boot'ach w 1942 roku.

Po II wojnie światowej Beretta była aktywnie zaangażowana w naprawę amerykańskich M1 Garands przekazanych Włochom przez USA Beretta. Firma zmodyfikowała M1 w karabin Beretta
BM-59, który jest podobny do karabinu bojowego M14.
Po wojnie Beretta kontynuowała rozwój broni palnej dla włoskiej armii i policji, a także na rynek cywilny.
W latach 80. Beretta cieszyła się odnowieniem popularności w Ameryce Północnej po tym, jak jej pistolet Beretta 92 został wybrany jako pistolet służbowy dla armii Stanów Zjednoczonych pod oznaczeniem "M9”.

W latach 70. firma Beretta uruchomiła również zakład produkcyjny w São Paulo w Brazylii. Podpisano kontrakt między Berettą a rządem brazylijskim, na mocy którego Beretta produkowała Beretty 92 dla brazylijskiej armii do 1980 roku. Później zakład ten został sprzedany firmie Taurus, która nadal produkuje Berettę 92 pod nazwą PT92 przy użyciu tych samych narzędzi i siły roboczej. z której Beretta korzystała, bez konieczności posiadania licencji od Beretty, ponieważ projekt jest oparty na oryginalnej Beretcie 92, na którą patenty wygasły.

Pod koniec lat 80 Beretta przejęła kilku krajowych konkurentów (zwłaszcza Benelli i Franchi) oraz kilka firm zagranicznych (zwłaszcza w Finlandii).
Obecnie Fabbrica d'Armi Pietro Beretta (Beretta S.p.A.) jest prowadzona przez Franco Gussalli Beretta, prezesa i dyrektora generalnego.
Tradycyjna dynastia Beretta z ojca na syna została przerwana, gdy kontrolę nad firmą przejął Ugo Gussalli Beretta; wujkowie Carlo i Giuseppe Beretta byli bezdzietni; Ugo wżenił się w rodzinę Beretta i przyjął nazwisko Beretta. Jego synowie są teraz bezpośrednimi potomkami ze strony matki.

Spółka matka Beretta Holding jest również właścicielem Beretta USA, Benelli, Franchi, SAKO, Stoeger, Tikka, Uberti oraz firmy Burris Optics.